قوانین تلفظ در زبان ایتالیایی 2

cia.....چا 
cio...چُ
ciu..چو
ce....چه
ci ....چی
gia...جا
gio...جُ
giu...جو
ge....جه
gi....جی
scia...شا
scio...شُ
sciu....شو
sce....شه
sci...شی
مثال .. ciao ... چائو تلفظ می گردد.
مثال...giorno...جُرنُ تلفظ می گردد. 
پیروز باشید ...

قوانین تلفظ در زبان ایتالیایی1

نویسه های زیر بسیار مهم هستند و در تلفظ به کار می روند .
H.h.......هرگز تلفظ نمی گرد و تنها نوشته می شود .
gn....آوای نی می دهد .
gl...تنها صدای ل تلفظ می شود .صدای ل نزل می دهد .
ca...کا
co...کُ
cu....کو 
che.....که
chi ...کی
ga...گا
go....گُ
gu...گو
ghe....گه
ghi....گی

قهوه اسپرسو

اسپرسو (به ایتالیایی: Espresso) نوعی قهوهٔ غلیظ است که در اوایل قرن بیستم در میلان ایتالیا ابداع شده‌است. اسپرسو با عبور دادن آب نزدیک به نقطه جوش با فشار زیاد از میان دانه‌های آسیاب شده قهوه تهیه می‌شود. اسپرسو دارای غلظت بالاتری از مواد محلول و معلق جامد است.

اسپرسو پایه برخی از نوشیدنی هاست مانند کافه لاته، کاپوچینو، کافه ماکیاتو، کافه موکا و کافه آمریکانو است. در تهیه کاپوچینو حتماً اسپرسو را به‌کار می‌برند ولی در تهیه کافه لاته این امر ناگزیر نیست. میزان کافئین موجود در اسپرسو در واحد حجم از سایر نوشیدنی‌ها بیشتر است و به این دلیل هم هست که اکثر اوقات در مقیاس‌های کوچک سرو می‌شود. یک اسپرسو ۶۰ میلی لیتری دارای ۸۰ الی ۱۵۰ میلی گرم کافئین است در حالیکه یک قهوه معمولی با حجم ۲۴۰ میلی لیتر داری ۹۵ الی ۲۰۰ میلی گرم کافئین است.

تا حدود زیادی می‌توان گفت اسپرسو بالاترین میزان کافئین را در بین نوشیدنی‌های گرم دارا است بطوری که اگر قبل از رقابت ورزشی مصرف شود و تست دوپینگ گرفته شود کارشناسان را به اشتباه انداخته و مصرف زیادی از کافئین را که دوپینگ محسوب می‌شود نتیجه آزمایش اعلام می‌کنند.

فرایند دم کردن اسپرسو با عبور آب بسیار داغ (حدود ۹۵ درجه سیلسیوس) که تحت فشار است از روی قهوه آسیاب و بهم فشرده شده درست می‌شود.هیچ استاندار جهانی برای استخراج اسپرسو تعریف نشده است موکاپات و دستگاه اسپرسو ساز مهمترین ابزار آلات برای تهیه این نوشیدنی می باشند. اما چند تعاریف منتشر شده وجود دارد که سعی کرده‌اند تا در ارتباط با میزان و نوع پودر قهوه، دما و فشار آب و نرخ استخراج محدودیت‌هایی را ایجاد کنند.

میزان برشته کردن اسپرسو

اسپرسو نوعی دانه مخصوص، دانه ترکیبی یا سطح خاصی از برشته شدن نیست. بلکه هر نوع دانه قهوه، با هر سطحی از برشته شدن می‌تواند برای تولید یک اسپرسو معتبر مورد استفاده قرار گیرد. اسپرسو هم به معنی یک نوشیدنی قهوه و هم نوعی روش دم کردن است. به طور مثال در نواحی جنوبی ایتالیا معمولاً از انواع بیشتر برشته شده (تیره تر) استفاده می‌کنند و هرچه رو به شمال می‌روید از انواع کمتر برشته شده (روشنتر) استفاده می‌شود و اگر هم به خارج ایتالیا بنگرید تنوع گسترده‌تری را مشاهده خواهید کرد.

پارامترهای فنی که توسط «انیستیتو ملی اسپرسوی ایتالیا» برای یک فنجان اسپرسو تائید شده از سوی این انیستیتو مشخص شده است در جدول زیر آورده شده است

برج کج پیزا

برج کج پیزا

برج کج پیزا (به ایتالیایی: Torre pendente di Pisa)‏ واقع شده در شهر پیزا در ایتالیا، با وجودی که تنها برج کج جهان نیست، ولی مشهورترین آن در کل جهان می‌باشد.

تاریخ

این برج با56.70 متر ارتفاع و ۱۴۵۰۰ تن وزن در توسکانی ایتالیا واقع است. آغاز ساخت این برج در دوره رنسانس در ۹ آگوست ۱۱۷۳ به انجام رسید. گفته می‌شود در آن دوره، ثروتمندان ایتالیا و طبقه اشراف برای رقابت با یکدیگر مشهورترین هنرمندان و معماران را مأمور ساختن شاهکارهای معماری می‌کردند.

در قرن دوازدهم، اهالی شهر پیزا تصمیم گرفتند کلیسای آنها برجی داشته باشد که برج سینت مارک را تحت تأثیر قرار دهد. پس از آن که پایه‌های بنا حفر شد، معماری کار آزموده به نام دیوتیسالوی که مسئول ساختمان این برج بود، نخستین سنگ آن را بنا نهاد. اما چند سال پس از شروع ساخت آن، هنگامی که تنها سه طبقه پایینی آن به پایان رسیده بود و پیش از آنکه ارتفاع برج به ۱۲ متر برسد، این برج خمیدگی خودش به سمت جنوب‌شرقی را نشان داده بود. پس از آن ساخت این برج به مدت ۱۰۰ سال متوقف شد.

در سال ۱۲۳۴ از معمار دیگری به نام بونانّو پیزانو خواسته شد تا ساختمان برج را تمام کند. او چهارمین سقف بنا را به پایان رساند و آن را نیمه تمام گذارد و چهار طبقه بعدی آن با همان تمایل به خمیدگی به پایان رسید. سپس معمار دیگری رشته کار را بدست گرفت و طبقات پنجم و ششم را تمام کرد، اما پایه اصلی همچنان منحرف می‌شد.

تقریبا صد سال بعد، معماری به نام جووانی پیزانو ساختمان آخرین بالکن را به پایان رساند و ناقوس‌های برج را در نزدیک مرکز ثقل نصب کرد. این برج با زاویه 6.3 درجه نسبت به زوایه قائم توانسته قدرت جرمی خود را در مقابل نیروی گرانشی مرکزی حفظ کند. در صورتی که معماران میتوانستند این نوع حالت را حفظ کنند این برج با توجه به نوع زمینی که بر روی آن قرار داشت میتوانست تا زاویه 6.8 درجه نیز کج شود اما به دلیل نصب شدن یک لوستر تمام فلزی 1.2 تنی این موضوع تا حد زیادی تحت الشعاع قرار گرفت و حال بسیاری از معماران در این فکر هستند که بازوهای مقاومتی بر روی آن برای حفظ قدرت نگاهدارنده آن تعبیه نمایند.

بدین ترتیب در سال ۱۳۵۰، یعنی پس از ۱۷۶ سال، ساختمان برج به ارتفاع 56.70 متر با تعداد ۷ زنگ در بالای آن به وزن بیش ۲۹ تن، پایان یافت. از آن زمان تا کنون و در مدت ۷٫۵ قرن مدام به انحراف این برج افزوده شده و در حال حاضر ۲/۴ متر از خط اصلی خود انحراف پیدا کرده‌است. این برج ۵۵ متر بلندی و هفت ناقوس داشت، که به علت خطر ریزش آن، ناقوس‌های آن به صدا در نمی‌آمدند. در آن ۳۰۰ پله نصب شده‌است و ضخامت پی‌های برج در حدود ۵ متر است که روی ماسه، کار گذاشته شده‌اند. عده‌ای معتقد هستند همین امر سبب کج شدن برج شده‌است. کارشناسان می‌گویند علت اصلی انحراف برج مربوط به خاک زیربنای آن است که دارای ساختمان اسفنجی می‌باشد. این منطقه از شن و خاک و رس آبرفتی حاوی ۶۰ درصد آب تشکیل شده و در حقیقت بنای برج روی یک زمین باتلاقی ساخته شده‌است.
انفجار بیش از یک هزار بمب در جنگ جهانی دوم در این شهر و وقوع حدود ۱۰۰ زلزله خفیف و شدید در این منطقه، نتوانسته‌است برج کج را به زمین بیندازد و این برج هنوز هم به خمیدگی خود ادامه می‌دهد. کل انحراف برج ۲/۴ متر است که ۳۰ سانتیمتر این کجی، مربوط به ۱۰۰ سال اخیر است. این برج هر سال ۲٫۵ سانتیمتر به سمت زمین کج می‌شود و گفته می‌شود احتمالا تا ۸۰ سال دیگر سقوط خواهد کرد. بر طبق یک افسانه گالیلئو گالیله که خود نیز یک پیزایی بود، آزمایش‌هایش در مورد سقوط آزاد را در طبقات بالای این برج انجام داده‌است. بر اساس گفته های ناموثق منشی گالیله ۲ گلوله با جرم های متفاوت را از بالای این برج به طور همزمان رها کرد تا این نظریه که سرعت سقوط اجسام از جرمشان مستقل است را ثابت کند !

برج پیزا که یک اثر هنری نیز هست ساختنش ۱۷۷ سال بطول انجامید و اولین طبقه ی آن در سال ۱۱۷۳ ساخته شد که از سنگ مرمر سفید با ستون های بزرگ و زیبا بود و به قوسهایی منتهی میشد . در سال ۱۱۷۸ بعد از آنکه کار طبقه ی سوم به اتمام رسید به علت پــی ناپایدار و ضعیفش برج نشست کرد و پس از آن ساخت و سازش قریب به یک قرن متوقف شد . در این سال ها برج پیزا در گیر جنگ های جنوا ، لوکا و فلورانس بود و فقط در سال ۱۱۹۸ به طور موقت ساعتهایی را در طبقه ی سوم آن نصب کردند .
این برج به این ترتیب، به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال ۱۹۸۷ نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست. از ۷ ژانویه ۱۹۹۰ بازدید از این برج توسط توریستان ممنوع شد. چون خطر ریزش آن افزایش پیدا کرده بود. پس از ۱۲ سال و کمی راست‌سازی برج از ۱۵ دسامبر ۲۰۰۱، دیدار از این برج ۱۴،۵۰۰ تُنی مجدداً توسط بازدیدکنندگان آزاد شد.

کولوسئوم

کولوسئوم

کولوسئوم (به انگلیسی: Colosseum)‏ یک تماشاخانه بیضی‌وار در مرکز رم در ایتالیا است. این آمفی‌تئاتر بزرگترین از نوع خود در امپراتوری روم باستان بوده است. تعداد ردیف‌های صندلی آن به تعداد پنجاه هزار ودارای ۸۰ در ورودی است. واژه کلوسئوم به معنی «جایگاه بزرگ» نام دیگر آن آمفی تئاتر فلاویوسی (به ایتالیایی: Anfiteatro Flavio یا Colosseo)‏ است. ساخت کولوسئوم توسط وسپاسیان (Vespasian)امپراطور سالهای ۶۹ تا ۷۰ روم پایه گذاری شد، پس از آن پسرش تیتوس (Titus) در سال ۸۰ بعد از میلاد آنرا بنا کرد، که نهایتاً توسط دومیتیان (Domitian) برادر تیتوس به پایان رسید.
کولوسئوم به عنوان اولین آمفی تئاتر دائمی و ماندگار ساخته شده در روم، در زمین‌های باتلاقی ما بین تپه‌های اسکوئیلین (Esquiline) و کائلین (Caelian) واقع شده بود. در این مجموعه امپراطوری روم شاهد فجیع‌ترین جنایات به شکل کشتار بردگان و مسیحیان بوده‌است نبردهای خونین بر سر مرگ و زندگی گلادیاتورها یکی از سرگرمی‌های روزانه امپراطوران و اشرافیان روم بوده‌است قدمت تاریخی و شکوه و جلال این عمارت از یک سو و کارآمدی آن برای اجرای نمایش و امکان کنترل جمعیت، از سوی دیگر، باعث شد این سالن یکی از بزرگترین بناهای معماری روم باستان به شمار می‌رفت. پلان این مجموعه به شکل بیضی به قطرهای ۱۸۸ و ۱۵۶ متر زیر بنای آن حدود ۶ جریب می‌باشد ارتفاع آن تقریباً به اندازه یک ساختمان۱۵ طبقه می‌رسد(حدود۴۸متر) کف صحنه چوبی است و در زیر آن مجموعه‌ای از اتاقها و گذرگاهها برای عبور حیوانات وحشی و سایر تدارکات لازم جهت راه اندازی و اجرای نمایش قرار گرفته‌است. تعداد ۸۰ دیوار به عنوان تکیه گاه برای طاق‌های گنبدی شکل، گذرگاهها، پلکان و ردیف‌های صندلی، روی صحنه قرار گرفته‌است. لبه بیرونی طاق‌های متوالی باعث اتصال طبقات مختلف و پلکان بین آنها به یکدیگر شده‌است.

نمای داخلی کولوسئوم (Coliseum) از بالا سه ردیف طاق‌های گنبدی شکل رو در روی ستون‌ها و سر ستون‌ها قرار گرفته‌اند، در ستون‌های طبقه اول سبک معماری سبک دوریکا (Doric)، در طبقه دوم سبک ایونیک (Ionic)، و در طبقه سوم سبک قرنتی (Corinthian) که نزدیک به سبک کلاسیک یونان بود، به کار رفته‌است.این بنا به دلیل عبور و مرور آسان جمعیت به داخل و خارج میدان یکی از شاهکارهای مهندسی است در بالای این سه طبقه اصلی، طبقه زیرشیروانی شامل ستون‌های مستطیل شکل سبک قرنتی قرار دارد، فضای بین ستون‌ها با ۴۰ عدد پنجره کوچک مستطیل شکل پر شده‌است. در قسمت بالا، دیوارکوب‌ها و بندگاههایی وجود دارد که تیرک‌هایی را که سایه بان‌ها به آنها آویزان است، نگه داشته‌اند. در ساخت عمارت با دقت بسیاری از انواع ترکیبات ساختمانی استفاده شده، برای فونداسیون از بتون و برای ستون‌ها و طاق‌ها از سنگ آهک (تراورتن) استفاده شده، در ستون‌های به کار رفته برای دیوار دو طبقه زیرین، از نوعی سنگ متخلخل به نام توفا (Tufa) استفاده شده‌است. برای طبقات فوقانی و اکثر طاق‌ها از آجر بتونی استفاده شده‌است.

این اثر هم اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید به شمار می‌رود.

مژده....مژده ... گردشگران ،بازرگانان ،دانشجویان

دوره های فشرده مکالمه زبان ایتالیایی در چهل روز 
ویژه ی گردشگران ،بازرگانان و دانشجویان
با روشهای نوین 
علاقه مندان می توانند با تلفن و ایمیل زیر تماس حاصل نمایند .
tel : [phone]
[e-mail]
با مهر علیرضا نصیری 
Grazie 

آشنایی با شهر تورین

تورین

تورین (در ایتالیایی Torino آوا راهنما·اطلاعات) شهری در شمال غربی ایتالیا و مرکز استان پیه مونته (در ایتالیایی Regione Piemonte) و نیز مرکز شهرستان Torino می‌باشد. تورین نخستین پایتخت ایتالیا در فاصله سالهای ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ می‌باشد. به لحاظ جمعیّتی چهارمین و به لحاظ اقتصادی سومین شهر مهمّ ایتالیاست.معنای نام این شهر چندان پیچیده نیست و به سان نام برخی از اماکن به ریشه‌های دور تاریخی زبان باز نمی‌گردد: واژه "Torino" مرکّب از دو بخش "Toro" که در زبان ایتالیایی به معنای گاو نر است و پسوند "ino" که در دستور زبان ایتالیایی کارکرد مصغّر سازی (کوچک کردن) اسامی مذکّر را دارد، می‌باشد؛ بنابراین می‌توان این واژه را به فارسی، «گاو نر کوچک» (و نه گوساله نر) ترجمه کرد.

تاریخ و گردشگری

به طور کلی ابنیه و اماکن دیدنی این شهر شامل میدان‌ها، موزه‌ها، کلیساهای قدیمی، پارکها، قلعه‌ها و تپّه زیبای مشرف به شهر در کرانه شرقی آن و به امتداد ساحل رود پو می‌شود. محوریّت ابنیه تاریخی در تورین، هویّت سلطنتی شهر است (به عکس بسیاری از شهرهای ایتالیا که در آنها هویّت مذهبی و فراز و نشیب‌های قرون وسطی خودنمایی می‌کنند).

به جز کلیسای جامع سن جووانی باتّیستا (Duomo) که متعلّق به اواخر سدهٔ پانزدهم است، بیشتر بناهای عمومی مهم در تورین متعلّق به سده‌های ۱۷ و ۱۸ هستند که به سبک باروک ساخته شده‌اند.در کلیسای کوچک کفن مقدّس، واقع در کلیسای جامع، ظرفی وجود دارد که حاوی کفنی است که گفته می‌شود حضرت مسیح را با آن دفن کرده بودند. از دیگر نقاط قابل توجّه اسلحه‌خانه آرمریا رئاله است که موزه برجسته‌ای از اسلحه و جنگ‌افزار است.

پالاتزو ماداما مکانی است که اکنون موزه هنرهای باستان است.

پالاتزو کارینیانو زادگاه ویتّوریو امانوئلّه دوم پادشاه ایتالیا در سال ۱۸۶۱ تا ۱۸۷۸ است.

نیایشگاه لا موله آنتونلّیانا در سال ۱۸۶۳ به عنوان پرستشگاه یهودیان و فرهنگستان علمی ساخته شده‌است. هم اکنون به نام بنای لا موله شناخته می‌شود و محل موزه ملّی سینمای ایتالیا می‌باشد. این بنا نماد شهر تورین محسوب می‌شود.

لا باسیلیکا دی سوپرگا که در سال ۱۷۳۱ تکمیل شده، آرامگاه خاندان ساووی، دودمان پادشاهی شمال ایتالیا است که در روی تپّه‌ای رو به شهر واقع شده‌است. در جوار این کلیسا همچنین آرامگاه اعضای تیم فوتبال تورینو که در سال ۱۹۴۹ و از قضا در همان مکان قربانی سانحه هوایی شدند نیز واقع شده است.

از دیگر جاذبه‌های گردشگری مهمّ شهر می‌توان به میدان سن کارلو ، میدان ویتوریو ونتو و Piazza Castello (میادین)، Castello del Valentino (قلعه‌ای که مقرّ دانشکده معماری دانشگاه پلی تکنیک تورین نیز می‌باشد)، Chiesa Gran madre di Dio (کلیسا) و موزه مصرشناسی تورین اشاره نمود.

جغرافیا

شهر در برخوردگاه دو رود پو و دورا ریپاریا و بر روی دشت پو واقع شده‌است. مهمترین مشخّصه‌های جغرافیایی شهر تورین واقع شدن در کوهپایه آلپ و گذر رود پو از داخل شهر می‌باشند.

جمعیّت

در سال ۲۰۰۹ جمعیت شهر تورین، ۹۰۸,۱۹۳ نفر بوده‌است. آمار یاد شده تنها مربوط به فضای شهری تورین می‌باشد و فضای کلان‌شهر تورین (یعنی با احتساب حومه و شهرهای اقماری متّصل به شهر امّا از حیث اداری جدا) آماری جداگانه و مربوط به خود را داراست. تا سال ۲۰۰۴، معادل ۷,۸ درصد از این جمعیّت را اتباع خارجی عمدتاً از اعراب شمال آفریقا و شهروندان شرق اروپا تشکیل می‌داده‌اند.

صنعت

شهر مرکز بزرگ فرهنگی و صنعتی است، با تولیدکنندگان وسایل نقلیّه موتوری، چرم، لباس و وسایل پلاستیکی. هرچند شهر میزبان دیگر واحدهای صنعتی با شهرت جهانی مانند IVECO و غیره نیز می‌باشد، وجود کارخانجات عظیم خودرو سازی فیات نماد صنعتی اصلی شهر به شمار می‌رود. تورین در اروپا به شکلات معروف است و همه ساله جشنواره‌های مختلف شکلات در شهر برگزار می‌شود.

آموزش عالی

در تورین چندین دانشگاه و فرهنگستان هنر و موسیقی فعّالیّت دارند که در میان آن‌ها دانشگاه علوم تورین، مرکز دانشمندان تورین، در سال ۱۴۰۴ بنیاد شده‌است. پلی تکنیک تورین دیگر دانشگاه برجسته این شهر است که از سال ۱۸۵۹ تاکنون به فعّالیّت در رشته‌های مهندسی و معماری اشتغال دارد.

در سال ۱۹۹۹ میلادی و همزمان با سفر رسمی رئیس جمهور وقت ایران محمّد خاتمی به ایتالیا، دانشگاه علوم تورین از سلمان رشدی دعوت به عمل آورد و به وی لیسانس افتخاری اعطا نمود.تورین دارای دو باشگاه بزرگ فوتبال ایتالیا به نام یوونتوس و اف ث تورینو است و شهرآورد این دو تیم از قدیمی‌ترین شهرآوردهای ایتالیا و اروپاست. شکل‌گیری سابقه رقابت و حتّی دشمنی میان این دو تیم در درجه اوّل به نحوه شکل گیری باشگاه تورینو و در مرحله بعد به طیف طرفداران سنّتی آنها باز می‌گردد: آنجا که هواداران بانوی پیر (لقب تیم یوونتوس) متعلّق به صاحبان صنایع، از طبقه متوسّط رو به بالای اجتماع، و هوادارن تورو (لقب تیم تورینو) از طبقه متوسّط رو به پایین هستند. از تیم یوونتوس همچنین با عناوین یووه یا بیانکونری (سپید و سیاه‌ها) نیز یاد میشود. این شهرآورد Derby della Mole نام دارد. به رغم آوازه و شهرت جهانی تیم یوونتوس و هواداران میلیونی اش در سطح جهان، در سطح شهر تورین تیم تورینو محبوب تر است و برتری یوونتوس در هوادارن بین‌المللی می‌باشد.

ورزشهای زمستانی و به ویژه اسکی به لطف ارتفاعات آلپ و اقلیم سردسیر منطقه رونق فراوانی در تورین دارند. مهم‌ترین رخداد ورزشی رخ داده در تورین در سالیان اخیر، میزبانی المپیک زمستانی ۲۰۰۶ بوده‌است.

ترابری

تورین از سامانهٔ ترابری شهری نسبتآ قدرتمندی سود می‌برد. شرکت GTT که از چند سال پیش با خریداری و ادغام تمامی شرکتهای متولّی امور حمل و نقل شهری تورین به تنهایی عهده دار این مهم در سطح شهر تورین و حومه می‌باشد، با شبکه‌ای کامل از اتوبوس و تراموا و نیز یک شبکه در دست احداث مترو، به جابجایی مسافران شهری می‌پردازد. یکی از خطوط مترو تورین در سال ۲۰۰۶ و بر حسب نیاز مسابقات المپیک زمستانی افتتاح شده و اکنون فعّال می‌باشد.

آشنایی با برخی از شهرهای مهم ایتالیا

میلان

میلان (به ایتالیایی: Milano)‏ شهری در شمال ایتالیا و دومین شهر بزرگ این کشور است. این شهر در دشت لومباردی قرار دارد.

مردم شناسی

جمعیت میلان همراه با حومه، در سال ۲۰۰۶ میلادی ۴٬۲۸۰٬۸۲۰ نفر برآورد می‌شود.

دیدنی‌های میلان

از میدان‌های اصلی و جالب این شهر می‌توان از میدان دل دوئومو نام برد. 

از دیدنی‌های شهر میلان کلیسای دومو است که به سبک معماری گوتیک ساخته شده‌است و تئاتری بنام (Teatro della Scala) که به زبان ایتالیایی تئاتر پلکان معنی می‌دهد. این تئاتر باشکوه در سال ۱۷۷۸ میلادی ساخته شده و برای ۳۶۰۰ نفر تماشاچی جا دارد و روبروی مجسمهٔ لئوناردو داوینچی در میدان Palazzo della Scala قرار دارد. مجتمع نمایشگاهی تجاری فیِرا میلانو (Fiera Milano) که در حومهٔ شمال غربی شهر ساخته شده‌است، بزرگ‌ترین پروژهٔ ساخت و ساز در اروپا و خود مجتمع بزرگ‌ترین نمایشگاه تجاری دنیا به حساب می‌آید. این مجتمع در آوریل سال ۲۰۰۵ میلادی افتتاح شد. 

ورزش

شهر میلان دارای ۲ باشگاه ورزشی بزرگ است که در سرتاسر جهان طرفداران بسیار زیادی دارند. آث میلان و اینتر میلان. این دو تیم همیشه رقیب سنتی بودند،تیم فوتبال اث میلان با کسب ۷ قهرمانی بعد از تیم رئال مادرید پرافتخار ترین تیم لیگ قهرمانان اروپا محسوب می‌شود.

ناپل

ناپل (به ایتالیایی: Napoli)‏ شهری است در ایتالیا. شهر ناپل مرکز ناحیه کامپانیا و استان ناپل است.

پیشینه و جغرافیا

نیپولیس به معنای شهر جدید در زبان یونانی، نام باستانی شهر ناپل امروز بوده‌است که در زبان ایتالیایی ناپولی (Napoli) خوانده می‌شود. این شهر در جنوب ایتالیا در ناحیه کامپانیا واقع شده و یکی از بنادر مهم ایتالیا است.

ناپل بر سراشیب کوهپایه‌های رشته کوهی ساخته شده‌است که خلیج ناپل را در دهانه دریای مدیترانه، محصور کرده‌است. 

آتشفشان وزو (Vesuvius) از شهر قابل مشاهده‌است، وزو همان آتشفشانی است که شهر پمپی (Pompeii) را در سال ۷۹ میلادی زیر گدازه‌ها مدفون کرد.

صنایع فعال

در ناپل علاوه بر یک بندر بزرگ برای کشتی‌های مسافری و تجاری، چندین بندر کوچک‌تر برای کشتی‌های ماهیگیری و تفریحی وجود دارد. در کنار صنعت اصلی که گردشگری است، ناپل دارای صنایع کشتی‌سازی و تولیدکنندگان مواد شیمیایی، غذایی، دستکش، آهن و فولاد و ماشین‌سازی است.

ابنیهٔ مشهور

ناپل جایگاه قلعه‌های بیشمار و مکانهای جالب است.

روی یک جزیره سنگی که توسط گذرگاهی به شهر متصل شده قلعه دل اوو (dell'Ovo) متعلق به قرن دوازده واقع شده و در بندر نیز قلعه قرن سیزده نوو (Nuovo) و بالای تپه‌ای رو به شهر نیز قلعه قرن چهاردهمی سنت المو (Sant'Elmo) خودنمایی می‌کند.
ناپل به جهت زندگی رنگین خیابانی، غذاها (محل پیدایش اسپاگتی و پیتزا) و ترانه‌هایش بالاخص سبک بل کانتو (bel canto ترانه زیبا) معروف است.

پالاتزو رئاله (Palazzo Reale) مکان سلطنتی بوده که در اوایل قرن هفدهم ساخته شده و اکنون یکی از کتابخانه‌های ملی قابل توجه ناپل است که شامل مجموعه ارزشمندی از کتابهای دستنویس است. در کنار این کتابخانه، تیترو سن کارلو (ساخته شده در سال ۱۷۳۷ و بازسازی شده در سال ۱۸۱۶) قرار دارد که از مشهورترین تئاترهای اپرا در سراسر اروپا بشمار می‌آید.

موزه ملی ناپل به جهت دارا بودن نقاشیهای زیاد یونانی-رومی و مجسمه‌های یافت شده از شهر پمپی، هرکولانیوم (Herculaneum) و حومه شهر، زبانزد است. این موزه همچنین دارای مجموعه‌ای غنی از نقاشی‌های مجلل فرانسوی است.

علاوه بر دانشگاه، ناپل دارای موسسه آموزش نیروی دریایی، مدرسه زبانهای خارجی، هنرستان موسیقی و آکادمی هنرهای زیبا می‌باشد.

کلیسای جامع سن جنارو (San Gennaro) یکی از معروفترین کلیساهای ناپل است که در قرن سیزدهم شروع به ساخت شده و تا قرن نوزدهم قسمت‌های زیادی از جمله نمای سر در به آن اضافه شده‌است. مقبره سنت جنوریوس (St. Januarius) محافظ مقدس شهر، در این کلیسا واقع شده که در ماههای مه و سپتامبر انباشته از جمعیتی است که به معجزه این شخص اعتقاد دارند. کلیسای سن دومنیکو ماجوره (San Domenico Maggiore) دارای نمای داخلی زیبایی است و انباشته از پیکره‌ها و نقاشی‌های دیواری است. در کنار این کلیسا صومعه دومنیکن واقع شده که سنت توماس اکینز در آنجا زندگی می‌کرده و درس میخوانده‌است.تاریخ

ناپولی یا همان ناپل زمانی پایتخت ایتالیا بود و تا سال ۱۹۰۱ دومین شهر بزرگ ایتالیا محسوب می‌شد.

دیدنیهای ناپولی

برخی از معروفترین دیدنیهای شهر ناپل عبارتند از:

قلعهٔ نو (Castel Nuovo) که بدستور شارل اول درمیان سالهای ‎ ۱۲۷۹-۱۲۸۲ ساخته شده‌است.

تئاتر سان کارلو (San Carlo Teatro) از دیدنی‌ترین تئاترهای اروپا محسوب می‌شود. آکواریوم (Aquarium)

خلیج ناپل که منظره باشکوهش را می‌توان از تپه ومیرو (Vomero) تماشا کرد. 

موزه ملّی 

کاپری 

خرابه‌های پمپئی 

آشنایی کوتاه با برخی از شهرهای ایتالیا

اشنایی با برخی شهرهای ایتالیا

رم

رُم پایتخت کشور ایتالیا، بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهر این کشور با 2.7 میلیون سکنه و همچنین مرکز ناحیه‌ی لاتزیو می‌باشد.

تاریخچه

تاریخ رم را معمولاً از ۲۲ آوریل ۷۵۳ ق‌م، تاریخ سنتی بنیانگذاری شهر رم (که در دوره‌ای مبدأ تاریخ به‌شمار می‌آمده) - تا ۴ سپتامبر ۴۷۶، یعنی تاریخ برکناری رمولوس آگوستوس، آخرین امپراتور رم غربی در نظر می‌گیرند.

این دوازده قرن تاریخ را ادوارد گیبون، سیاست‌مدار انگلیسی سدهٔ ۱۸ و مشهورترین مورخ تاریخ رم، در ۶ جلد جا کرده و ویل دورانت، یک جلد ۹۰۰ صفحه‌ای از تاریخ تمدن‌اش را به آن اختصاص داده.

تاریخ رم با افسانه شروع می‌شود.

انیید، یکی از بازماندگان شهر تروا در آن جنگ افسانه‌ای، به سرزمین ایتالیای امروزی می‌آید.

نوادگانش رموس و رمولوس، بنا به دستور پادشاهی که پسران را می‌کشته، به آب افکنده می‌شوند و از قضا، توسط ماده‌گرگی پرستاری و بزرگ می‌شوند. و بعدها این دو تن، شهر رم را بر روی هفت تپه نزدیک به رود تیبر بنیان می‌گذارند. این افسانه، خالی از حقیقت هم نیست. بنیانگذاران شهر رم، مردمانی غیر از ساکنان بومی سرزمین ایتالیا بودند که امروزه قوم و تمدن شان به نام اتروسکانی شناخته می‌شود. آن طور که محققان حدس می‌زنند، کسانی از بابل یا الهام گرفته از تمدن بابل بودند که به رم آمدند و شهرنشینی را به آن سرزمین آوردند.

تاریخ رم، سه دوره آغازین و جمهوری، امپراتوری، و افول و سقوط امپراتوری را شامل می‌شود.

سنای رم، مجلسی که به تقلید از یونانی‌ها برپا شده بود، بازیگر ثابت هر سه دوره بود. در ابتدا، پس از منازعات فراوان، اختلاف طبقاتی بین اشراف و توده‌های زیردست برداشته شد و جمهوری شکل گرفت. نشان اصلی شناسایی قدرت سنای روم حروف اختصاری (اس . پی . کیو . آر) بوده است که به معنای سنا و مردم رم است رمی‌ها به خاطر ارتش منظم شان توانستند قلمرو خود را از دشت‌های پیرامون رم (موسوم به لاتیوم، یعنی سرزمین مردم لاتین) به کل ایتالیا گسترش بدهند (۲۳۸ ق‌م). بعد نوبت تسلط بر دریای مدیترانه بود.

رمی‌ها بر سر تصرف جزیره سیسیل با دولت کارتاژ درگیر شدند و بعد از سه جنگ بزرگ، عاقبت در (۱۴۹ ق‌م) دولت کارتاژ که روزی بر تمامی ساحل دریای مدیترانه، از سیسیل تا اسپانیا تا آفریقا حکومت می‌کرد، به کلی نابود شد.

یونان هم در (۱۲۹ ق‌م) به دست رمی‌ها افتاد. امپراتوری شکل گرفته بود. با ظهور چهره قدرتمندی به نام ژولیوس سزار، اختلافات داخلی تمام شد و جایگاه امپراتور به عنوان بالاترین قدرت و مظهر اراده رم شکل گرفت. در دوره طلایی (۲۷ ق‌م تا ۱۹۲ م) آن‌ها به همسایگی امپراتوری ایران رسیدند و رم از شهری آجری به شهری از مرمر تبدیل شد.

تمام ادیبان و فیلسوفان مهم رم در این دوره زندگی می‌کردند و اکثر داستان‌های رم باستان، مربوط به این دوران است. پادشاهی کومودوس پایان عصر طلایی بود. بعد از او، دیگر هیچ چیز مثل قبل نبود. سرداران کشور را چند پاره کردند و اختلافات بین هواداران مسیح و کافران به کیش جدید هم به این چندپارگی افزود.

کنستانتین، تنها امپراتور بزرگ پس از عصر طلایی، کشور را متحد کرد، مسیحیت را آئین رسمی اعلام کرد و شهر کنستانتینوپل (استانبول) را به عنوان پایتخت جدید ساخت (۳۳۶ م). با این کار البته میراث رم تا قرن‌ها بعد در امپراتوری بیزانس حفظ شد، اما در واقع کنستانتین به شهر رمولوس خیانت کرد.

با مرگ او، امپراتوری به دو بخش غربی و شرقی تقسیم شد (۳۹۵م). فاصله این دو پاره امپراتوری، مدام با هم بیشتر می‌شد. دیگر نه رم شرقی تاب مقابله با امپراتوری ایران را داشت و نه رم غربی می‌توانست مانع از هجوم هون‌ها و وندال‌ها و گوت‌ها و سایر اقوام بیابان‌گرد بشود. آتیلا در(۴۴۴ م) رسما برای حمله نکردن به رم از امپراتوران غرامت می‌گرفت. اوضاع در داخل امپراتوری از این هم عجیب‌تر بود. یکی از آخرین امپراتورها، خودش هم از این که به مرگ طبیعی می‌میرد و هیچ کس علیه‌اش توطئه نکرده در تعجب بود.

کوتاه درباره ی ایتالیا

مذاهب

حاکمیت و اکثریت با مسیحیت کاتولیک است، ولی پروتستانها، یهودیها و مسلمانان (که اکثراً مهاجر هستند) نیز در این کشور زندگی می‌کنند. ۹۱.۶٪ جمعیت ایتالیا مسیحی و بیشتر کاتولیک هستند که یک سوم آنها (۳۶.۸٪) عضو فعال هستند.امروزه ۸۲۵۰۰۰ نفر مسلمان در ایتالیا زندگی می‌کنند که (۱.۴٪) جمعیت ایتالیا را تشکیل می‌دهند که از بین آنها فقط۵۰۰۰۰ نفر ملیت ایتالیایی دارند.

اقتصاد

از جمله مهم‌ترین صنایع کشور می‌توان به صنایع فلزکاری، ماشین‌آلات، شیمیایی، وسائط نقلیه، مواد غذایی و مشروبات، منسوجات و البسه، هواپیماسازی، کشتی‌سازی، پتروشیمی، الکتریکی، اتمی و جنگ‌افزار اشاره نمود. گندم، جو، سیب‌زمینی، چغندرقند، سیب، ذرت، برنج، انگور، ماهی، گاو و خوک نیز مهم‌ترین محصولات کشاورزی و دامپروری کشور را تشکیل می‌دهند.

سرانه زمین مزروعی برای هر نفر بالغ بر ۳۲/۰ هکتار است. تولید سالیانه گوشت گاو ۴۰۰/۱ هزار تن، گوشت خوک ۵۰۰/۱ هزار تن، گوشت گوسفند ۹۰۰/۱۵۴ تن و ۸۰۶ هزار تن صید ماهی است. تولید سالیانه نیروی الکتریسیته نیز معادل ۱/۲۴۱ میلیارد کیلووات ساعت است.

گردشگری

ایتالیا در مرکز دریای مدیترانه واقع شده‌است، دریایی که تولد تمدن‌های بسیاری را بخود دیده‌است. ایتالیا دارای تاریخی غنی از تماس‌ها و تبادلاتی می‌باشد که بر مردم، اقتصاد و فرهنگش تأثیر گذاشته‌است.

فنیقیها، یونانیها، کارتاژها، اعراب و نورمنها از جمله مللی می‌باشند که در طول سده‌ها با تأثیر گذاشتن بر فرهنگ محلی ایتالیا، باعث گردیده‌اند تا ایتالیا بطور فوق العاده‌ای غنی از آثار معماری و هنری می‌باشد.

بر اساس محاسبه‌ای که یونسکو انجام داده، بیش از نیمی از میراث فرهنگی جهان در کشور ایتالیا واقع شده‌است، کشوری کوچک که مساحتش فقط ۰/۲۵ ٪ از کل خشکی‌های جهان است.

نشانه‌های باقیمانده از گذشته، آثار هنری و تنوع فوق العاده طبیعت در شبه جزیره ایتالیا از جمله عوامل جذب توریست به این کشور می‌باشد که امروزه یکی از توریستی‌ترین کشورهای جهان بشمار می‌آید.

رم، فلورانس، ونیز و بسیاری شهرهای دیگر، از جمله مقصدهای هنری هستند که برنامه هر بازدید کننده‌ای از شبه جزیره ایتالیا را تشکیل می‌دهند. در کنار این شهرهای بزرگ و معروف، میراثهای فرهنگی پنهانی هم در شهرهایی با تاریخ هزار ساله وجود دارند که البته در مسیر اصلی بازدیدها قرار ندارند و علیرغم اینکه کمتر شناخته شده‌اند، اما به همان اندازه شهرهای هنری ایتالیا دارای جذابیت می‌باشند.

شناخت ایتالیا با بازدید از شهرهای معروف و موزه‌ها و میادین آن کافی نیست، بلکه برای نیل به این مهم، باید دنیای رنگارنگ به اصطلاح ایتالیای کوچک را که غنی از زیبایی‌های طبیعی و هنری بی حساب و صدها مرکز شهری کوچک و متوسط که برخی از آنها پایتخت‌های باستانی با آثاری اصیل و بی نظیر می‌باشند، نیز در نوردید.

برای تکمیل این شناخت البته باید دسرها و غذاهای ایتالیا را هم تجربه کرد. غنا و تنوع رسوم و لهجه‌ها در هر گوشه از کشور به آسانی قابل تشخیص می‌باشد. غذاهای ایتالیایی آینده این تنوع است. بخاطر همین تنوع منطقه‌ای می‌باشد که ایتالیا تبدیل به یکی از اصلی‌ترین قطبهای توریسم بین‌المللی شده‌است. از جمله دیگر عواملی که در پیشرفت صنعت توریسم در این کشور زیبا نقش داشته‌اند می‌توان به نزدیکی ایتالیا به کشورهای صنعتی مرکز و شمال غرب اروپا، وجود وسایل ارتباطی سریع و اقتصادی با دیگر قاره‌ها و سطح عالی امکانات پذیرش توریست که کمتر کشوری از آن برخوردار می‌باشد، اشاره نمود.

هر ساله بطور میانگین حدود بیست میلیون گردشگر خارجی از ایتالیا بازدید می‌کنند و این رقم طبیعتا علاوه بر میلیونها ایتالیایی می‌باشد که کشورشان را برای گذراندن تعطیلاتشان انتخاب می‌کنند و البته در این انتخاب، تکیه بر سی و پنج هزار واحد اقامتی موجود در کشور که دارای تقریباً دو میلیون تخت می‌باشند، دارند.

توریسم در عمل یکی از مهم‌ترین منابع اقتصادی ایتالیا به شمار می‌رود که حدود ۵/۵٪ از تولید داخلی کشور را به خود اختصاص داده‌است و این به معنای آنست که از نظر ارزش بالاتر از کل تولید بخش کشاورزی قرار دارد.

سینمای ایتالیا صنعت سینمای ایتالیا از اعتبار خوبی در سراسر جهان برخوردار است. گواه آن جوایزی است که ساخته‌هایش در فستیوال‌های متعدد و بین‌المللی دریافت می‌کند.